داخل ماه

داخل ماه از یک لایه بیرونی ،سخت یک پوشش محکم میانی و یک هسته لایه لایه شده است داخل ماه از داخل زمین سردتر است ماه کوچک است ( گنجایش سطح آن در مقایسه با زمین نیز کوچک می باشد ) آن حرارتش را در فضا از دست داده است از زمانی که زمین و ماه شکل گرفته ماه سرمایی بیشتر از زمین دارد

لایه :
 

سطح ماه خشک ، گردو غباری و سنگی می باشد لایه سنگی حدود 37 مایل ( 60 کیلومتر ) می باشد آن طرف ماه که روبه روی زمین می باشد و حدود 65 مایل ( 100 کیلو متر ) طرف متضاد ماه می باشد تاریخ رادیو اکتیو صخره های ماه از هیئت آپولو ناسا در حدود 3/4 میلیون سال قبل تاریخ گذاشته شده است ( حدود 65 میلیون بعد از شکل گرفتن زمین ) صخره های ماه که توسط ناسا تجزیه شده اند شبیه صخره های زمین می باشد اما در عنصرهای آلومینیوم وتیتانیوم سنگین تر است. مواد معدنی آرماکولایت ( بنام سه فضا نورد آپولو 11 ناسا نایل آرم استارنگ ، باز آلورین و مایکل کولینس ) ، ترنکیولایتیات و پیرکفراید در ماه پیدا شده اند آنها روی زمین شناخته نشده بودند در ابتدا تعدادی از مواد معدنی روی زمین پیدا شده است . پوشش محکم لیتوسفریک – این لایه سنگی به اندازه کافی گرم نیست این پوسته سخت حدود 620 مایل ( 1000 کیلو متر ) است پوشش سست – تنها عمیق ترین قسمت لایه استرانافیکر ( صخره ای که محکمی آن در لیتوسفریک کممی باشد اما محکمی آن در موجها کافی است ) گرمای کافی دارد
 

هسته :
 

هسته باثبات ممکن از سنگ محکم و آهنی ترکیب شده باشد هسته 4-2 درصد از تمام جرم ماه را شامل می باشد این هسته شاید حدود 225 مایل ( 360 کیلومتر ) در قطر باشد این هسته باثبات ، کوچک از یک میدان آهن ربایی به وجود نیامده است میدان آهن ربایی حدود یک ودهم از میدان آهن ربایی زمین می باشد قطب نما در ماه کار نمی کند اما همیشه تاریک است ( زیرا جو وجود ندارد ) شما می توانید توسط نگاه کردن به ستاره ها جهت یابی کنید
 

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: